LeviSint

LeviSint! Heb je nog niks te doen of kun je door het wild geraas door de maanschijnbomen niet naar je geplande heerlijk avondje? Op maandag 7 december op de loods: een dobbelspel en vijf kilo kruidnoten. Na de maaltijd (we hopen op acht uur, het zou zomaar iets later kunnen worden) gaan we van start.

Vijf kilo? Jazeker. En het mag een onsje meer zijn. Het dobbelspel is inmiddels redelijk vaste kost maar de nieuw ingevoerde traditie van vorig jaar is dat er ook een wisselend element aan LeviSint zit. En dit jaar is het ( … tatatatdaaaaa!) een kruidnotenwedstrijd*!. Neem een bakje kruidnoten mee en laat die door je medeLevitassers beoordelen. De maker/brenger van de lekkerste noten wint … iets. Er zijn bonuspunten voor zelf bakken en nog meer bonuspunten als je er je eigen draai aan geeft. Want waarom zijn er eigenlijk geen kruidnoten met rozijnen of kokos? Of koop mensen om, bijvoorbeeld met kruidnoten zonder suiker voor Simone en Dinja, zonder peper voor Sophia en zonder noot voor … ehm … nou ja, daar kun je vast ook iemand mee om te kopen.

Dus, samenvatting:
Maandag 7 december, rond acht uur. Breng kruidnoten mee. Neem minimaal twee cadeautjes mee voor het dobbelspel (geen max aan het aantal) ter waarde van ongeveer vijf euro totaal. Mis het niet!

Groet,

Ellen (namens Sinterklaas, uf curse)

Twijfel je nog? Laat je dan overhalen/ontmoedigen door dit verslag van een eerdere LeviSint:

Héél spannend was het niet. Een meerderheid van de Levitassers had zijn schoen begin december al voor de centrale verwarming gestald en aangezien er bij iedereen iets in zat, kan dat alleen maar goed nieuws betekenen: we zijn massaal door de keuring gekomen en hebben het krabbeltje ‘lief’ in het grote boek van de Sint gekregen. Hoera! Dus toen iedereen zich opmaakte (sommigen van ons letterlijk, met Pietenschmink) voor een studentenvariant van pakjesavond, ging iedereen er toch wel vanuit met een pakje of twee naar huis te gaan.

Dus zat een man (m/v) of twintig met een vol verwachting kloppend hart, een bakkes vol chocokruidnoot en de bladmuziek van een wijd assortiment aan Sintliederen klaar voor deze vijfde december. In doodse stilte stuiterde de dobbelsteen voor de eerste keer op tafel en mocht de eerste Levitasser zich een weg banen naar de pakjestafel. En oh, dilemma, dilemma - wat is de beste keuze? Een klein pakje kan veilig zijn maar ook letterlijk een hoop lucht bevatten. En een groot cadeau kan een mooi pak zijn, of juist een afstraffing voor de grijpgrage handjes. Met een dobbelsteen worden de pakjes een voor een verdeeld, uitgepakt of doorgegeven. En zoals altijd worden de hebberigerds keihard afgestraft. Het zwaarste pak blijkt een in Sintpapier verhulde baksteen, het grootste pak was Kobus. Kobus? Jaja, een goudvis. Een echte. En zoals dat hoort, werden deze cadeautjes het aller-, allervaakst doorgegeven, bij vriend of vijand gedropt en toegewezen aan degene die het hardst ‘Neeneenee’ roept.

En gelukkig is een dobbelspel venijniger dan Munchkin, want zodra afpakken tot de mogelijkheid behoort, wordt het een na het andere gewilde cadeautje weer afgepakt. Dus zo heb je de helft van alle pakjes op je bordje, en zo heb je alleen een baksteen. Maar met die steen, een Nemo-wannabee en zoals Ivo het mooi samenvatte: ‘Ik moet al die meuk niet!’ is het niet moeilijk om de som van onze liefheid over het afgelopen jaar in twijfel te trekken. Gelukkig hebben we nu weer een heel jaar om definitief in de plus terecht te komen bij de Sinterman. Quinta heeft niks te vrezen, want door Kobus te adopteren heeft zij zich al een plekje in het goede gedeelte van Sint’s boek verworven. Maar voor de rest van ons … als we allemaal hard peddelen, de loods schoonhouden en elkaar af en toe een kusje op het voorhoofd geven, moet dat goedkomen toch? … Sint?