Kietelende Kerstmiskanokriebels

De sneeuw windt er doekjes noch duct-tape om: met rasse rompdraai snijdt de winterse kou zich een weg door onze geharde kano-lijven. Die tijd van het jaar is aangebroken, waarin kajakkers met opgeheven spatzijl hun achteruitpalende dwarswateringburen voorbij stevenen, zonder zich daarbij ook maar een haarbreed om striemende hagelbuien of oprukkende gletsjers te bekommeren. Ware Levitassers vind je tijdens de feestdagen niet onder de kerstboom of voor de open haard, zij laven zich niet aan glühwein en chocoladekransjes, zij bezingen geen klingende klingklokjes, noch dansen zij, hoegenaamd stralend van blijdschap, op het opzwepende gewals van 's vaderlands bekendste oempapa loempapa, André Rieu. Nee, onze cabaretier uit Zijtaart zei het al: 'een gezin is leuk, maar ik blijf er niet voor thuis'. En zo denken ook de dappere vaarders van Levitas. Als thuis de lichtjes flikkeren en de slingers glinsteren, als het lam in een pittige peper-epoxysaus gebraden is en de glazen tot aan de kuiprand gevuld zijn, ligt ergens ver weg - voorbij Kever en Sever, voorbij Ringvaart en Wingvaart, aan Rijn of Rijnsloot - de in zijn heroïeke eenzaamheid volmaakt gelukkige peddelaar.